Powstały w latach 1971-1992 Dziennik pisany nocą Gustawa Herlinga-Grudzińskiego stanowi jedno z najważniejszych dzieł diarystyki światowej. Dziś, dzięki sensacyjnemu znalezisku, jakiego dokonały żona pisarza Lidia Croce i córka Marta Herling, w ręce czytelników trafia nieznany, nigdy wcześniej niepublikowany dziennik pisarza z lat 1957-1958. Sam fakt, że Herling-Grudziński go nie zniszczył, świadczy o znaczeniu, jakie miały dla niego te intymne zapiski.
UWAGI:
Tekst częściowo tłumaczony z języka włoskiego. Indeks. Oznaczenia odpowiedzialności: Gustaw Herling-Grudziński ; opracowali Włodzimierz Bolecki, Marta Herling.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Urodził się w 1934 roku w Warszawie. Zmarł w 1969 w Wiesbaden. Aż trudno uwierzyć, że żył tylko trzydzieści pięć lat, bo zdarzeniami z jego życia można by obdzielić kilka osób. Do tego jeszcze mistyfikacje, pozy i autokreacja. Marek Hłasko, ikona buntownika polskiej literatury, debiutował wcześnie i szybko zyskał rozgłos. Wiedział, jak wywołać zainteresowanie i podtrzymać uwagę. Znał wszystkich i wszyscy znali jego. Jego narzeczoną była Agnieszka Osiecka, jego opowiadaniami interesowali się filmowcy, wśród nich Has, Ford i Wajda, w jednej z ekranizacji zagrał Cybulski i Sonja Ziemann, przyszła żona pisarza. Był o krok od zrobienia kariery w Hollywood, dokąd pojechał, jak twierdził, za namową Polańskiego. Nie został jednak sławnym scenarzystą. Zyskał za to przyjaciół, wśród nich był Komeda.
Żył szybko i intensywnie. Wbrew woli stał się obywatelem świata. Wszystkie doświadczenia, nawet te najbardziej skrajne i tragiczne, z niewątpliwym talentem przekuwał w literaturę. Nieposkromiony temperament i wyobraźnia nie mieściły się jednak w samym pisaniu - w literacki mit przemieniał również swoje życie i to tak skutecznie, że uwierzono, że jest prostym chłopakiem z Marymontu.
Radosław Młynarczyk dekonstruuje legendę, demaskuje kreacje, obala mity. Tropi wątki autobiograficzne w utworach i odkrywa zmyślenia, które Hłasko wplótł w swój życiorys. Pokazuje, że zarówno prawda, jak i zmyślenia są tu równie pociągające.
UWAGI:
Bibliografia na stronach 273-[279]. Indeks. Oznaczenia odpowiedzialności: Radosław Młynarczyk.
DOSTĘPNOŚĆ:
Została wypożyczona Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
WYPOŻYCZYŁ:
Na kartę 068282 od dnia 2024-04-16 Wypożyczona, do dnia 2024-05-16
O Iwaszkiewiczu napisano mnóstwo. Do tej pory nie powstała jednak większa praca demonstrująca autora Sławy i chwały w jego działalności publicznej, nie tylko jako jednostkę - artystę, lecz także jako kogoś, kto pełni różne społeczne funkcje przedstawicielskie, a jego praca nie ma już wyłącznie indywidualnego rozmiaru artystycznego, ale stanowi część kierowniczą dokonań zespołowych. Na tle rozległych i złożonych uwarunkowań literatury przedstawia się Iwaszkiewicz jako żywy człowiek, uwikłany, jak każdy, w codzienne i dziejowe troski, kłopoty, tragedie, chwile szczęścia, zachwytu, zwątpień i klęsk. Profesor Stępień, skupiając się na innym aspekcie biografii Iwaszkiewicza aniżeli czysto prywatne i indywidualne twórcze życie, demonstruje go w nowej perspektywie poznawczej, kreuje obraz "mniej znany", niejednokrotnie zaskakujący, często fascynujący, a przy tym niepozostawiający czytelnika obojętnym. Taki Iwaszkiewicz zadziwia, intryguje, czasami budzi współczucie, niekiedy może irytację i Schadenfreude, refleksję nad czysto ludzkimi cechami kogoś co najmniej ciekawego, jeśli nie zgoła wybitnego".dr hab. Włodzimierz Próchnicki, prof. Em. UJMarian Stępień - emerytowany profesor zwyczajny Uniwersytetu Jagiellońskiego, historyk literatury polskiej, krytyk literacki, publicysta, autor dwudziestu dziewięciu książek. Wykładał na uczelniach amerykańskich i w Meksyku. Był stypendystą fundacji Fulbrighta i Kościuszkowskiej oraz redaktorem naukowym "Rocznika Komisji Historycznoliterackiej" PAN, redaktorem naczelnym "Zdania" i współredaktorem "Tekstów". Członek założyciel Stowarzyszenia Twórców i Działaczy Kultury "Kuźnica". Laureat wielu prestiżowych nagród naukowych i społecznych, odznaczony wysokimi orderami państwowymi.
UWAGI:
Bibliografia na stronach 399-400. Indeks. Oznaczenia odpowiedzialności: Marian Stępień.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Monografia jest opowieścią o Julianie Tuwimie (1894-1953), wybitnym poecie, twórcy znakomitych wierszy dziecięcych, Żydzie polskim - podzieloną na trzy zasadnicze odsłony zatytułowane: dziecięcość wyobraźni, żydowskość losu, obywatelskie (nie)posłuszeństwo. To próba nowego, innego niż dotychczas, czytania Tuwima i bardzo wyraźne odnowienie jego obecności w polskiej świadomości oraz wyobraźni zbiorowej. Nicią przewodnią książki pozostaje myślenie o poecie, bibliofilu, tłumaczu, miłośniku osobliwości, autorze tekstów kabaretowych - czyli (jak sam siebie nazywał) "słowowiercy" - jako o twórcy, który doświadczył tragicznego losu życiowego i z tym doświadczeniem egzystencji odważnie, poetycko się zmagał. Tytuł monografii dotyka także choroby Tuwima i jego śmierci, tematu pęknięcia w poezji i dramatycznego losu Żyda polskiego. Anakruzą uczyniono partię poświęconą szczególnej predylekcji autora Balu w Operze do postaci Chrystusa i do Fryderyka Chopina. Wśród kwestii naświetlonych na nowo, choć istniejących już w literaturze przedmiotu, trzeba wymienić: rewolucyjność w kontekście recepcji Rimbauda, re-lekturę poety jako piszącego dziecięco, fragmenty o miastach, próbę interpretacji manifestu My, Żydzi polscy. Pozycję wzbogacono o niepublikowane fragmenty rękopiśmiennych zapisków siostry poety, Ireny Tuwim - także poetki i uznanej tłumaczki - oraz inne, niewykorzystane w dotychczasowych ujęciach monograficznych, źródła.
UWAGI:
Bibliografia na stronach 307-310. Indeks. Oznaczenia odpowiedzialności: Katarzyna Kuczyńska-Koschany.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Wiodły życie niedostępne dla przeciętnego człowieka z tamtej epoki. Książka "Królowe salonów II Rzeczypospolitej" przybliża losy najpopularniejszych kobiet dwudziestolecia międzywojennego.W tamtych czasach nie mówiło się jeszcze o celebrytkach i influencerkach, ale kobiety przedstawione w tej książce stale znajdowały się na świeczniku. Ich życie kręciło się głównie wokół wystawnych przyjęć, spotkań towarzyskich i drogich lokali. Wielokrotnie były bohaterkami skandali obyczajowych, przekraczając konwenanse charakterystyczne dla swojej epoki.Autor bestsellerowych książek historycznych Sławomir Koper przenosi czytelnika w czasie do dwóch dekad międzywojnia, zaprasza na towarzyskie salony i przybliża sylwetki najpopularniejszych, najzdolniejszych i najbogatszych kobiet tamtych lat. Uchyla rąbka tajemnicy, ukazując je w sytuacjach, o których nie wszyscy dziś pamiętają. Ta niezwykła książka przypomina, że choć czasy się zmieniły, to pewne zasady rządzące światem elit są wieczne.
UWAGI:
Bibliografia na stronach 359-[363]. Oznaczenia odpowiedzialności: Sławomir Koper.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Jej ciętych ripost bali się rozmówcy. Ona bała się tylko myszy.
Maria Czubaszek, postać wyjątkowa, dla wielu kontrowersyjna, mistrzyni ostrych sądów i czułej drwiny, skradła serca milionom Polaków. Niechętnie mówiła o sobie, zasłaniając się kilkoma dyżurnymi anegdotami. Nie lubiła dzieci, zdrowego trybu życia, podróży, kochała palenie i psy.
Wojciech Karolak nic nie zmienił w pokoju żony od jej śmierci. Violetcie Ozminkowski udało się wejść w ten zatrzymany świat, poznać archiwum satyryczki i namówić na szczere rozmowy jej najbliższych. Dzięki temu mogła w niezwykły sposób opowiedzieć historię fascynującej kobiety, która pod uśmiechem skrywała samotność, smutek, a bywało, że i rozpacz.
Maria Czubaszek nie kojarzyła się z cierpieniem. Zapamiętaliśmy ją jako piekielnie inteligentną i dowcipną starszą panią z papierosem. Zawsze uśmiechniętą, zawsze gotową wbić czułą szpilę. Na początku jej kariery wątpiono, czy w ogóle istnieje. Podejrzewano, że za jej nazwiskiem kryje się kilku wybitnych satyryków. Była w tym przewrotna prawda, bo ona sama miała się światu nigdy nie przydarzyć, co wykrzyczała jej kiedyś matka. Nie miała zresztą nic przeciwko temu, bo trzymała ją przy życiu świadomość, że jak już naprawdę będzie miała dość, popełni samobójstwo. W młodości próbowała zabić się dwa razy, pod koniec życia po cichu umierała na oczach całej Polski. Uśmiechając się, mówiła wprost, że życie przestało ją bawić, a braliśmy to za kolejny żart.
Zawsze mówiła to, co myśli, była wolną kobietą i zapłaciła za to wysoką cenę, ale dzięki niej może wszyscy chwilami bierzemy życie mniej serio.
UWAGI:
Na stronie tytułowej i okładce: Prószyński i S-ka. Bibliografia na stronach 236-237. Oznaczenia odpowiedzialności: Violetta Ozminkowski.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Dwie kobiety - Irena i Teresa. Pierwsza ma wszystko: męża, kochanka, wymarzone dzieci, wykształcenie, dobrobyt. Drugiej wszystkiego brakuje: miłości, szczęścia, pracy i pieniędzy. Irena Krzywicka - skandalistka, demoralizatorka, uwikłana w głośny romans. Teresa Kulebianka - od losu dostała słabe karty. Chciała się wyrwać z biedy rodzinnego domu i nigdy tam nie wrócić. Obu życie wystawiło wysoki rachunek za podążanie za pragnieniami. Kiedy się spotykają, Irena jest na szczycie, Teresa - na samym dole. Ta znajomość je odmieni, zwłaszcza że nic nie może przecież wiecznie trwać - ani nieszczęście, ani szczęście...
Piękna powieść osadzona w realiach epoki, ze słynną Ziemiańską, teatrzykami rewiowymi i salonami literackimi, z postaciami takimi jak Irena Krzywicka i Tadeusz Boy-Żeleński.
UWAGI:
Oznaczenia odpowiedzialności: Agnieszka Jeż.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
